Volgende morgen weer regen en weer op tijd ontbijt; we gaan met gids José Corcovado in. Met z’n achten (3 mans Duits gezin en wij), Jose en kapitein in de watertaxi stuiteren we naar San Pedrillo Station.
José heeft duidelijk een oogje op Joosje en wil indruk maken, maar het weer zit niet mee. Door de regen glibberen we over rode modderpaadjes de jungle in, heel mooi, maar de fauna schuilt. We krijgen extra veel uitleg over de flora, ook prachtig, een groene ijsvogel vliegt ons mee. We spotten een miereneter aan de overkant van een stevige beek. José steekt zonder pardon de snel stromende modderbeek over om dichterbij te kunnen komen. In Corcovado zijn ze niet van dat kinderachtige, boot in en uit door de zee? Modderige beek door? Hoppa. Wij zijn ook niet kinderachtig en komen de beek allemaal goed over (niet droog) maar helaas stopt onze camera ermee door al het vocht. Ook de verrekijker begint de beslaan.
Maar het is prachtig om de miereneter te zien graven naar termieten en de boom in klimmen, en later -als een spanrups- er weer uit. Het ritselt hier overigens van de termieten, overal zie je hun nesten in de bomen hangen, en vooral tegen de stam aan geplakt. De regen stopt eindelijk en er vliegen een paar fluorescent blauwe vlinders ter grootte van een A6 voorbij. We zien een soort kalkoenen, maar dan anders, we zien tapir knaagsporen en heel veel kleurrijke vogels waaronder allerlei colibri’s.
Nu de regen gestopt is, de zon weer schijnt en het tij gezakt is, vervolgen we ons pad via het strand. De jungle loopt hier tot in de zee. Op het strand bloeien strandhibiscussen (geel). José leert ons welk stadium cocosnoten we moeten plukken om te drinken en welke om te eten, hoe we ze meteen steen kunnen pellen en openmaken. En hoe te overleven op cocosspruiten. En natuurlijk plukt hij er een paar voor Joosje uit de hoge palmen (wat ons later nog duur komt te staan..). Voor we vertrekken komt een brulaap mannetje nog even kijken op de rotsen.
Na een prachtige tocht (in Corcovado alleen is 3% van de biodiversiteitvan de wereld verzameld en dat is te zien) en een prima lunch in het rangerstation gaan we weer in de polyester boot. Dautse houdt zich groot ondanks alle golven en Fenneke ziet in de verte bultruggen springen: gigantische plonzen! Snel eropaf, helaas met ons in de buurt geen acrobatiek meer, wel zien we moeder en jong lekker zwemmen.
Teruggekomen barst bij de borrel weer een bui los. Tropische regen is indrukwekkend en gaat vaak gepaard met onweer. Maar nu gaat het écht los! Bamboe waait om, stroom valt uit, zwembadje stroomt over. Even naar je hutje lopen (10 meter): doorweekt. En alles was al zo nat! Onze schoenen zijn door onze tocht achter José aan allemaal doorweekt met jungle modder. In de warme nattigheid begint alles nu echt wel Stevig te stinken. Gelukkig wat schone kleertjes laten wassen, alle viezigheid maar proberen apart te verpakken…