barbaren in china

De meisjes hebben een uitslaapochtend, T maakt een wandeling dus mooi moment voor een blogje.

Gister door Wang Mei en haar vriendin mevr Lee opgehaald in ons hotel: op naar de irrigatiewerken van Dujiangyan! Mei had een heel sjieke bus met chauf geregeld, mevr Lee een tas vol versnaperigen. De waterwerken zijn indrukwekkend; meer dan 2000 jaar gelden is in de rivier -die regelmatig overstromingen in de laagvlakte gaf- een zeer ingenieus systeem aangelegd dat overstromingen voorkomt en dat de irrigatie verzorgt van de vlakte (sindsdien in Sichuan een bloeiend landbouwproduktiegebied) en ook nog meegevoerd slib afvangt. Unesco werelderfgoed zoals jullie begrijpen.

We hebben niet alles gezien, een stuk van de werken kan alleen bezichtigd worden na aankoop van een prijzig kaartje (maar dan kun je de hele dag in een prachtig park daar vertoeven). Inmiddels had F het p-woord genoemd (panda). Mei had daarop heel lief ons programma  aangepast, iets korter water, maar dan konden we ook panda’s zien!

Tussendoor hebben we wat gelunched en  kregen we ook nog een geweldige zak heerlijke bapao! Het panda fok centrum is ingericht als een groot park. Het was warm voor de panda’s, ze zaten vooral binnen. De rode panda’s lagen nog wel in de boom te slapen. Heel aandoenlijke beesten blijven het, maar ze hebben veel zorg nodig om te overleven. Voor ons was het ook warm: tijd voor thee

Het theehuis waar Mei en mrs Lee ons mee naartoe namen was duidelijk te luux voor ons; prachtig ingerichte salon, waar we allen plaatsnamen om een tafel met een gastvrouw-thee-schenkster die op de meest kunstige wijze heeeel kleine kopjes thee voor ons inschonk. Wij wilden goed proeven en ruiken maar kwamen er al snel achter dat we ons als barbaren in china gedroegen: waar we eigenlijk met drie slokjes per kopje en veel aandacht hadden moeten drinken, sloegen wij goedbedoeld natuurlijk de -overigens erg lekkere!-thee achterover. Vader Wang kwam ons vergezellen en de gastvrouw leerde J en F hoe de kopjes op de juiste wijze te draaien. Het was echt geweldig, we hebben gevorderde plannen om in Nl ook een theehuis te starten.

Alsof we nog niet genoeg verwend waren zijn we mee uit eten genomen door Vader Wang. Met z’n allen in een eigen zaal, met eigen dame hebben we ons vergrepen aan een tafel met veel te veel heerlijk streekgerechten. De dumplings waren zo in trek dat de meisjes een eigen extra schaal kregen. Sichuan is bekend om z’n heerlijke en scherpe keuken, en lekker was het! Allemaal hebben we met tintelende bekjes afscheid genomen van de familie. Veel te verwend (ook nog met een heerlijke bus verse sichuan peper).

Nu staan we klaar om naar de heilige berg Emei af te reizen. Kan me voorstellen dat er geen wireless is in het klooster.